 |
| (Dugong) |
อันดับ : Sirenia
วงศ์ : Dugongidae
ชื่อวิทยาศาสตร์ : Dugong dugon
ลักษณะทั่วไป
พะยูนมีลำตัวคล้ายโลมา
สีเทาอมชมพูหรือสีน้ำตาลหรือน้ำตาลเทา สีของส่วนท้องอ่อนกว่า ส่วนหัวประกอบด้วยปาก
รูจมูก และริมฝีปากมีขนาดหนาและใหญ่เรียกว่า Muzzle มีขนสั้นๆประปรายตลอดลำตัว
และขนเส้นใหญ่หนาแน่นบริเวณปากท ตาและหูมีขนาดเล็ก รูจมูกมีลิ้นเปิด-ปิด เฉพาะด้านหน้าของส่วนหัวจะโผล่ขึ้นเหนือผิวน้ำเพื่อหายใจทุกๆ 1-2
นาที มีครีบ ในตัวเมียจะมีหัวนมขนาดใหญ่ชัดเจน
ส่วนตัวผู้จะเป็นเพียงตุ่มเล็กๆ
การแพร่กระจาย
ในประเทศไทยพบว่าอาศัยกระจายตามชายฝั่งทะเลอันดามันจากระนองถึงสตูล
พบมากที่สุดบริเวณเกาะลิบง-เกาะมุกต์ ส่วนทางอ่าวไทย
พบบริเวณ ระยอง ตราด ชุมพร สุราษฎร์ธานี นครศรีธรรมราชและปัตตานี
ชีววิทยา
พะยูนหนักประมาณ 200-300 กิโลกรัม
ยาวประมาณ 3.15-3.31 เมตร มีอายุยาวประมาณ 70 ปี
เข้าสู่วัยเจริญพันธุ์เมื่ออายุ 9-10 ปี
ทั้งสองเพศระยะตั้งท้องนาน 13-14 เดือน
นิเวศวิทยา
เป็นสัตว์เลี้ยงลูกด้วยนมที่อาศัยในทะเลเพียงชนิดเดียวที่กินเฉพาะพืชเป็นอาหาร
มีระบบย่อยอาหารซึ่งสามารถย่อยเซลลูโลสของพืชได้ ว่ายน้ำเชื่องช้า
อาจอยู่ตัวเดียวหรือรวมเป็นกลุ่มเป็นฝูง อาหารคือหญ้าทะเล
สถานภาพ
ปัจจุบันในประเทศไทยมีเพียง 200 ตัว จึงจัดเป็นสัตว์ใกล้สูญพันธุ์
ปัจจัยคุกคาม
มนุษย์เป็นตัวการสำคัญที่ทำให้พะยูนลดลง
เนื่องจากความเชื่อเรื่องการใช้ประโยชน์จากชิ้นส่วนปลาพะยูนในอดีตนอกจากการล่าเพื่อนำเนื้อมาบริโภคแล้ว
ยังมีความเชื่อว่าน้ำมันพะยูนสามารถรักษาโรคได้สารพัด กระดูกของพะยูนสามารถนำไปใช้ประโยชน์ในโรงงานน้ำตาลและเป็นเครื่องราง
หนังซึ่งหนาเหมาะทำผ้าเบรคม้า ฟอกทำรองเท้าแตะหรือนำไปเคี่ยวจนได้กาว
เขี้ยวพะยูนเมื่อขัดเงาแล้วสามารถทำด้ามมีดหรือด้ามกริซ
และยังมีความเชื่ออีกอย่างว่าน้ำตาพะยูนนำไปทำยาเสน่ห์ได้
Cr.หนังสือสัตว์ป่าสงวนในประเทศไทย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น